Reviews

Met als hoofdzakelijke verkoopsargument het ruim 20 minuten lange, op dromen gebaseerde epos Suite: Dreams is dit nieuwe album alweer het vijfde voor Guy Manning. Opnieuw is deze multi-instrumentalist omringd door een keur aan gastmuzikanten waaronder de van Parallel Or 90 Degrees en The Tangent gekende Andy Tillison. Opvallend is ook de knappe verschijning van Candy Dulfer lookalike Laura Fowles op saxofoon, een regelmatig weerkerend instrument in het werk van Manning. Door toevoeging van een ruime selectie aan akoestische instrumenten komt af en toe ook wat wereldmuziek om het hoekje kijken, terwijl de melodie steeds als een belangrijk gegeven naar voren wordt geschoven. Met ondermeer de van The Housemartins bekende drummer Hugh Whitaker in de gelederen, wint Manning met dit nieuwe album opnieuw aan maturiteit waarbij puur technische hoogstandjes constant worden geweerd in het voordeel van goed in het oor liggende composities. Enkel de stem van Guy Manning blijft een moeilijk gegeven, want net zoals bij Peter Hamill is het een ‘love or hate’ stem. Leuk is een nummer als After The Rain dat een folky gevoel à la Jethro Tull in betere dagen heeft. Het lange Suite: Dreams is inderdaad een stoofpotje boordevol invloeden waarbij folk, jazz, symfo en minimale muziek elkaar constant aflossen. Een heerlijke plaat doch nog steeds niet de CD die de naam Manning wereldkundig zal maken!

Top

Back

Forwards